Chaotisch en brutaal, maar ook nostalgisch, intellectueel en hopeloos romantisch: wij doolden 48 uur lang in goed gezelschap door Tanger, een plek die evenveel inspireert als intrigeert.&nbsp;

Op het kruispunt tussen twee continenten en twee zee&euml;n, de Atlantische Oceaan en de Middellanse Zee, ligt het Marokaanse Tanger. De stad, ook wel bekend als de poort van Afrika,is op het eerste gezicht minder gepolijst dan het meer toeristische <a href="https://www.lofficiel.be/voyages/du-riad-au-rooftop-les-adresses-food-qui-font-vibrer-marrakech" target="_blank" rel="noopener">Marrakech</a> of <a href="https://www.lofficiel.be/voyages/maroc-comment-essaouira-est-devenue-la-nouvelle-destination-branchee" target="_blank" rel="noopener">Essaouira</a>, maar daarom geen minder interessante bestemming. De cocktail van haar uitzonderlijke geografische ligging, ruige kustlijn en rijke geschiedenis trekt al eeuwenlang reizigers aan. Vooral artiesten en levensgenieters lijken goed te gedijen in haar smalle straatjes, waar luidkeels gepingel, schreeuwende meeuwen en toeterende auto&rsquo;s om de aandacht vechten. Voeg daar nog de immer aanwezige geur van verse en minder verse vis, bloesems, en zoete gazellenhoorns aan toe. En vergeet ook het chaotische kleurenpallet niet. Tanger, dat is de plek waar Noord, Zuid, Oost en West samenvloeien in een zinnenprikkelende, multiculturele soep, die op &eacute;&eacute;n of andere manier naar meer smaakt. Vraag maar aan Jack Kerouac, de Rolling Stones of Yves Saint Laurent, die er stuk voor stuk meesterwerken cre&euml;erden. In de wijnbar van het voormalig grootse El Minzah hotel, een plek waar de tijd verstild lijkt, dienen tientallen vergeelde foto&rsquo;s als stille getuigen van die beroemde passages.&nbsp; Rita Hayworth, Winston Churchill, Alain Delon, Pierre Berg&eacute; en Kenzo Takada lachen er hun parelwitte tanden bloot. E&eacute;n foto, netjes ingekaderd tussen Saint Laurent en Churchill door, trekt de aandacht: vier nobele onbekenden lachen joviaal de camera in: Miel, Alwin, Ben en Jacques Van Gils! Van Gils dus, een naam die in deze stad klinkt als een klok&hellip;&nbsp;

<h3>Van Gils</h3>
Onder de noemer Paveco maakt de familie immers sinds vier generaties maatpakken in Tanger. Oorpspronkelijk gebeurde dat in een pakhuis aan de haven, sinds een twintigtal jaar in een high-tech complex net buiten de stad. &ldquo;Toen wij hier in de jaren zeventig toekwamen, was het vliegveld niet meer dan een veredelde garage, en mocht je al blij zijn als &eacute;&eacute;n van de drie taxi&rsquo;s daar je naar het stadscentrum wilde voeren,&rdquo; herinnert Jacques Van Gils -tweede generatie- zich lachend. &ldquo;Ondertussen is Tanger een miljoenenstad, waar deze zomer trouwens de Africa Cup plaatsvindt. De geest van toen is wel blijven hangen: hier kan je plezier maken! Wil je de dansbenen losschudden? Dan moet je bij Chiringuito gaan eten: klokslag 21u wordt je tafel aan de kant geschoven en verandert het in een dansvloer!&rdquo; We kruisen Jacques in het hoofdkwartier van Paveco, waar er wel meer leden van de Van Gils clan rondlopen. Je herkent ze aan het feit dat ze strak in het pak zijn gestoken, en aan de jolige anekdotes die met Nederlandse en Vlaamse tongval, liefst kriskras door elkaar, worden gedeeld. Zo ligt iedereen nog steeds in een deuk met het verhaal van neef Ben, die ooit als jobstudent bij wijze van grap de loodzware opdracht kreeg om alle knopen in het atelier te tellen. Net toen hij daar, stapeltje per stapeltje, bijna klaar mee was, viel zijn tafel om. Goed voor een geweldige zenuwinzinking. Ondertussen worden knopen trouwens gewogen, moderniteit boven alles, al spotten we tussen de hypermoderne machines ook heel wat traditionele constructies die de po&euml;zie van ambachtelijk werk tot leven brengen. E&eacute;n man ontfermt zich handmatig over de zijden, customized knopen die straks een tailor-made maatpak zullen sieren, terwijl een vrouw drie naaitafels verderop de juiste plooi in de lapels van een blazer drukt.&nbsp;
Tailoring zit de familie in het bloed, en in zowat alle takken vind je creatieve ondernemingen die elk op hun manier terugleiden naar het Marokkaanse atelier. Zo ook Pursuit Femmes, het label van Ang&eacute;lique Van Gils en haar dochters Joy en Jill Vanderheijden. Hun missie: vrouwen in hun waarde brengen met een gepersonaliseerd, op maat gemaakt kostuum. Ook Ang&eacute;lique herinnert zich de begindagen, al was zij toen niet meer dan een kleuter: ze werd geboren in Cassablanca, waar de familie ook eventjes een fabriek runde, vooraleer de focus naar Tanger verschoof. En hoewel de entiteit ondertussen zo&rsquo;n 1200 mensen aan het werk zet, bekijkt zij de hele productie nog steeds door de typerende familiale bril: &ldquo;Je maakt geen pak door op een knop te drukken. Het hart van dit bedrijf zijn de mensen die elke dag voor topkwaliteit zorgen. De productie is in straatjes verdeeld, &eacute;&eacute;n voor elke functie -van snijden via naaien, tot strijken en de hardware afwerking. Dankzij de strategische opeenvolging van machines en handwerk, werd mass customization hier mogelijk. En een persoonlijke aanpak is precies waar Pursuit Femmes op staat: meer dan een outfit alleen, willen wij met elk ontwerp de specifieke vrouw voor wie het gemaakt was, de eigenheid van haar verhaal vieren.&rdquo; Het valt dan ook op de Pursuit Femmes ontwerpen her en der in het atelier -we herkennen ze aan hun frisse kleurtjes- aan de binnenkant afgewerkt zijn met het persoonlijke motto van elke klant. &ldquo;We kunnen rekenen op een rijke familietraditie, maar met Pursuit schrijven we een volledig nieuw verhaal, dat focust op vrouwelijke empowerment.&rdquo;

<h3 style="text-align: justify;">Touche r&eacute;tro</h3>
Het merk dat zich uitsluitend op vrouwen richt, vormt natuurlijk een buitenbeentje in de rekken vol mannelijke tailoring. Nochtans voel je die wind van intellect en vrouwelijke waarde tevens door de stad waaien. Zo is concept store Las Chicas ondergebracht in het geboortehuis van Marokko&rsquo;s eerste vrouwelijke filmregisseur, Farida Benlyazid. Haar dochter Ayda verzamelt in de winkel een fijne curatie kunst, objecten en modemerken -waaronder haar eigen label, Las Chicas, en Baba, ontworpen door de artistiek directeur van het Yves Saint Laurent museum in Marrakech. Kunst en mode zitten verborgen achter elke straathoek in Tanger, dus het is een kwestie van kleine steegjes en op het eerste zicht gesloten winkels in te duiken. Op onze lijst ontdekkingen: de quirky looks van het extreem kleurrijke Topolina, verrassende schilderkunst bij galerij Volubilis, stoffenweelde bij Laura Welfing, heerlijk absurde collage art in het donkey museum, en verder nog onnoemelijk veel boetiekjes die al even mooi als anoniem zijn. Een welverdiende pauze halen we bij Le Salon Bleu, een theesalon op de stadswallen met heerlijke vergezichten, en &rsquo;s avonds smullen we van traditionele gerechten &eacute;n een prachtige zonsondergang bij het boetiekhotel/restaurant Nord Pinus. &ldquo;Heel wat internationale modehuizen laten hun maatpakken bij Paveco maken,&rdquo; weet Joy, &ldquo;en wanneer hun teams in de stad neerstrijken, gaan ook zij op zoek naar de leukste adresjes. Zo blijven wij constant op de hoogte van de lokale hotspots.&rdquo; La Tangerina hotel, favoriet van een niet nader genoemde Belgische topontwerper, is er zo &eacute;&eacute;n. De traditionele riad bestaat uit een opeenvolging van stijlvol ingerichte salons en verrassende suitekamers. Overal prijken vintage portretten, want dat is ook weer zoiets: ondanks de aanwezigheid van een bloeiende, moderne industrie, hangt er een heerlijke retro vibe in de straten van Tanger. Het zou niemand verwonderen moest de geest van Rita Hayworth plots op kitten heels voorbij flanneren. Wie zich trouwens even een rockster uit lang vervlogen tijden wil wanen, moet lief lachen tegen de bijzonder knappe buitenwipper van El Morocco Club. In deze intieme eettent/nachtclub dineer je op zetels met luipaardprint, net zoals Britse royals en de Rolling Stones het je voordeden, waarna het feest in de jazzy kelder mag losbarsten. Al even nostalgisch worden we van de imposante art deco fa&ccedil;ade van Cinema Rif, die zowel blockbusters als onafhankelijke films afspeelt -een must voor wie de verschillende Noord-Afrikaanse culturen beter wil leren kennen. Ook buiten de Medina vallen er tal van culturele pareltjes te ontdekken: we doorbladeren kunstzinnige manifesten bij de coworking space/boekenwinkel/galerij Think Tanger, en vergapen ons aan de selectie lang vergeten kinderliteratuur, romans en koffietafelboeken bij Les Insolites. &ldquo;En als je dit alles wil doorspoelen met d&eacute; allerbeste kebab van de stad, op elk uur van de dag of nacht,&rdquo; wijst Joy, &ldquo;moet je aan de overkant bij La Gondola zijn: mispak je niet aan diens bedenkelijke look, de snacks zijn geweldig!&rdquo; De speurtocht gaat verder via lokale supermarktjes, schoenmakers en vogelwinkels, zigzaggend tussen de toeterende scooters en straatventers door, richting Fondak Siaghine, een overdekte binnenplaats met artisanale ateliers die tapijten, schoenen en houtwerk aanbieden. Tanger, dat is een stad in beweging, die nooit ofte nimmer indommelt!&nbsp;

<h3>Geheime tuinen</h3>
En toch zijn er wel degelijk plekjes om de drukte te ontlopen. Villa Jos&eacute;phine neemt ons mee op een tijdreis naar 1920, toen de Britse journalist Walter Harris zijn reisverslagen voor The Times neerpende in de glanzende, houten bibliotheek. De avontuurlijke Harris had in zijn hoogdagen nogal een fanbase en diende naar verluidt als model voor filmheld Indiana Jones. Later zou zijn imposante Belle Epoque villa de thuis vormen van &ldquo;een Britse aristocraat die er zijn fortuin verbraste&rdquo;, hoe romantisch, en nog later werd het tot een prachtig hotel omgetoverd door een Franse verzamelaarster van kunst en antiek. Je verblijft er temidden draperies, tanende bloemenprints, een overvloed aan honden- en paardenportretten, en antieke theekopjes. In het paviljoen naast het hotel leefde de mysterieuze eigenares jarenlang, maar sinds haar overlijden ging die woning op slot&nbsp; &ndash;&ldquo;ik zweer het, telkens ik hier binnenloop heb ik de indruk dat er iemand vanachter de gordijnen in het paviljoen meekijkt,&rdquo; grijnst Ang&eacute;lique. Ook Villa Mabrouka is een oase van rust. Hier streken niemand minder dan Yves Saint Laurent en Pierre Berg&eacute; einde jaren negentig neer. De modernistische woonst bleef lang een goed bewaard geheim, maar is sinds 2023 als boetiekhotel toegankelijk voor het grote publiek. Daarvoor renoveerde de Britse designer Jasper Conran twaalf suites in de geest van Saint Laurent zelf, die het huis oorspronkelijk &ldquo;als dat van een excentrieke Engelse lord uit de jaren 50&rdquo; had ingericht. Ook wie niet in het hotel verblijft, is welkom voor een brunch, lunch of diner in de waanzinnig mooie tuin. Een tuin die trouwens de ene na de andere verrassing prijsgeeft -van het romantische prieeltje voor intieme diners tot het fabelachtige, in rotsen uitgehouwe,n zwembad met zicht op zee. De ideale plek om je neer te vleien, stappenteller in het rood, een hoofd vol po&euml;zie, en alvast te beginnen mijmeren over je eigen, dramatische memoires -Tanger oblige&hellip;

48 uur om de ongrijpbare ziel van Tanger te vatten

Related Articles

Travel

Travel

Travel

Recommended posts for you

Mode

De kunst van het onzichtbare: de unieke creaties van Lera Treyger

Travel

48 uur om de ongrijpbare ziel van Tanger te vatten

Art & Culture

“Plastique”: de muzikale uppercut van Camille Yembe

Deco

De dagelijkse poëzie volgens Anne-Sophie Rosseel

Art & Culture

Een cocon onder water: de realistische utopie van Belgische architecten

Art & Culture

Verzamelaar Thomas Ghaye houdt van kunst die uit het frame spat

Art & Culture

Amanda Knox: van slachtoffer tot heks – de serie die seksisme ontmaskert

Travel

Scenic Eclipse: wanneer reizen haute couture wordt