Hoe voelt het om een Oscar te winnen? Gregory Zalcman en Henry Gillet behoren tot de weinige Belgen die het kunnen weten: &ldquo;Wij blijven nog even op ons wolkje zitten.&rdquo;

3 maart 2025: een dag die filmproducenten Henry Gillet en Gregory Zalcman nooit zullen vergeten. De Belgen en oprichters van respectievelijk The Y-House en Take Five vielen die dag immers in de prijzen op de Amerikaanse Oscars. Nochtans hadden hun nominaties veel weg van een David vs Goliath verhaal: Gillet kwam er de kortfilm I&rsquo;m Not A Robot, een Belgisch-Nederlandse coproductie, verdedigen, en Zalcman tekende present omwille van zijn betrokkenheid bij Flow, een post-apocalyptische animatiefilm van de hand van de Letse regisseur Gints Zilbalodis. Het eerste werd tot Best Live Action Short Film uitgeroepen, het tweede mag zich Best Animated Feature van het jaar noemen. We strikten hen daags na die dubbele overwinning voor een babbel over grootsheid, nuchterheid en de drang om te dromen.

L&rsquo;OFFICIEL : First things first, hoe raak je eigenlijk genomineerd voor een Oscar?
GREGORY ZALCMAN : Dat gebeurt uiteraard niet zomaar uit het niets. Er gelden heel wat verschillende regels voor elk type film, in ons geval een animatiefilm en een kortfilm. In sommige categorie&euml;n moet je reeds een prijs moet gewonnen hebben op een zogenaamd &ldquo;qualifying film festival&rdquo;. Dan kom je op een shortlist terecht, die steeds kleiner en kleiner wordt, dan is het ook aan jou om je film op de juiste manier te promoten, en uiteindelijk krijg je op een blauwe dag te horen wat je nooit had durven dromen: je gaat naar de Oscars&hellip;
HENRY GILLET : En hoe je het ook draait of keert: de Oscars zijn de Everest wat erkenning in de filmindustrie betreft. Als er zoiets gebeurt, twijfel je dus niet: hop naar Los Angeles!
L&rsquo;O :&nbsp;Hoe verloopt zo&rsquo;n dag eigenlijk?&nbsp;
HG : Voor ons begon die met het hele team op het dak van een hotel in Melrose Place. We hebben er alles aan gedaan om cast en creatieve medewerkers mee te krijgen naar LA, want een film is en blijft een group effort. Uiteindelijk waren er ongeveer 15 mensen. Het was als het ware een momentje van bezinning, regisseur Victoria Warmerdam gaf een korte speech. Daarna werden we door drie limo&rsquo;s naar het Dolby Theatre gevoerd, waar de Oscars ceremonie traditioneel plaatsvindt. Ik reed samen met de coproducer, regisseur en de twee hoofdactrices. De sfeer was geladen, muisstil. Echt stilte voor de storm, en dan&hellip; de storm: de deuren die openvlogen, ontelbare flitsen, een ellenlange rode loper die zich voor ons uitstrekte. De proporties daar: alles is gigantisch! Ik denk dat de ruimte wel vijf keer zo groot is als ons Koninklijk Circus, vier keer zo hoog, meerdere straten rond het gebouw waren afgezet, de politie patrouilleerde met honden en zelfs helicopters: alles is gewoon z&ograve; groot. Eens je uit de auto stapt, word je dus &eacute;&eacute;n lange gang ingezogen: aan de ene kant staan honderden fotografen en journalisten, aan de andere de rode loper. Ik stond op een bepaald moment naast Lily-Rose Depp: de manier waarop zij poseerde, de hele machine errond&hellip; welcome to America! Uiteraard zijn het vooral de regisseur en acteurs die vragen krijgen, wij hadden op voorhand ook afgesproken dat zij de woordvoerders van onze film waren. Het duurt ongeveer &eacute;&eacute;n uur om die loper af te gaan, want onderweg worden er foto&rsquo;s genomen en interviews afgelegd. Op het einde bevindt zich een soort bar, waar de aanwezigen meer ongedwongen met elkaar omgaan, en dan start de ceremonie, die om en bij vier uurt duurt.
GZ : En dat is dus l&agrave;ng! Er was mij aangeraden om op voorhand veel te eten, en zelfs kleine snacks mee te smokkelen, want je krijgt enkel drank aangeboden. Ook wij zijn rond 11u met het team zelf begonnen op ons hotel: foto&rsquo;s nemen, elkaar bedanken en aanmoedigen, eventjes gewoon samen zijn. Rond 13u begon de rit richting Dolby Theatre. De ceremonie zelf begon met een knal: er was ons gezegd dat onze nominatie pas naar het einde toe zou worden genoemd, maar blijkbaar was het programma last minute veranderd: ik zat nog niet neer, of de categorie &ldquo;Best Animated Feature&rdquo; werd aangekondigd.
L&rsquo;O : En toen viel plots de naam: Flow!
HG : Waanzin! Greg en ik hadden elkaar nog niet gekruist en plots stond hij daar op dat podium. Flow moest als kleine onafhankelijke productie opboksen tegen giganten als Inside Out 2 van Pixar en The Wild Robot van Dreamworks. En toch kaapte die &ldquo;kleine&rdquo; film over een kat met watervrees de hoofdprijs. Greg, ik weet niet of jij hierna nog films kan blijven maken, want beter wordt het niet: jij hebt doodleuk een Grand Slam gewonnen door achtereenvolgens vier prijzen op topfestivals te verzilveren! Ik kon toen alleen maar denken: als dit kan, dan maken wij misschien ook een kans. En plots maakte die gedachte mij bloednerveus&hellip;
GZ : Het gevoel is moeilijk te beschrijven. We sprongen met z&rsquo;n allen een gat in de lucht en vielen in elkaars armen. Pure euforie, eigenlijk denk je niet helder na. Toen kwam de groep in beweging en ik ben schaapachtig gevolgd, tot ik op dat podium stond en plots iets had van &ldquo;wow, 20 miljoen mensen!&rdquo; Gints nam het woord terwijl ik naar de chronometer staarde -45 seconden, zoveel tijd krijg je voor een bedankingsspeech, daarna vliegt de muziek aan en word je meteen naar een ander zaaltje begeleid voor een soort mini persconferentie en extra foto&rsquo;s. Dat duurt nog een half uurtje, en daarna word je weer in de zaal gedropt.
L&rsquo;O : En al die tijd zat Henry op het puntje van zijn stoel&hellip;
HG : Toegegeven, ik was zo nerveus dat ik mijn aandacht niet volledig bij de ceremonie kon houden. En toen bleek dat ook wij een Oscar hadden gewonnen, zat ik twee uur lang in een soort waas van &ldquo;dit kan toch niet, ik geloof het niet!&rdquo; Kortfilms die een Oscar winnen, krijgen &ldquo;slechts&rdquo; twee beeldjes mee : eentje voor onze regisseur (Victoria Warmerdam) en de andere voor de hoofdproducer (Trent). Als Belgische coproducent heb ik er dus geen ontvangen, maar mijn bedrijf, die een belang van 30% in de film heeft, is nu een van de weinige Belgische productiemaatschappijen die een Oscar heeft gewonnen.&nbsp; Het is dus een bedrijfs overwinning. Iheb wel aan de coproducer gevraagd of ik tijdens de feestdagen eens op het beeldje mag babysitten, het zou zo mooi staan op mijn schouw, haha.
L&rsquo;O : En dan, de afterparty?
GZ : Nog niet! Eerst passeren de winnaars nog langs de zogenaamde Governor&rsquo;s Ball: een ruimte zonder pers waar je kan ontspannen, iets eet, &eacute;n natuurlijk je Oscar laat graveren. Geen camera&rsquo;s, geen vragen: hier valt de druk even van je schouders. Daarna zijn wij met het Flow team hamburgers gaan eten, want dat was tijdens dit doldwaze awardseizoen onze traditie geworden: als we verloren, gingen we met z&rsquo;n allen een ijsje eten, bij een overwinning hamburgers. En zo zijn we in smoking bij het mythische In-N-Out in Hollywood beland. Iedereen was uitgelaten, mensen barstten spontaan in applaus uit, het was te gek voor woorden. En dan meteen hop naar de volgende bestemming: de Vanity Fair afterparty.
HG : Opnieuw een verhaal van interviews en een rode loper, qua lengte ongeveer de helft van die op de Oscars. Enig verschil hier is dat enkel de winnaars in principe welkom zijn, wij moesten ons beeldje tonen aan de ingang. Volgens de security proberen mensen elk jaar met valse exemplaren binnen te raken, haha! Hier zijn Greg en ik elkaar eindelijk tegen het lijf gelopen, na zo&rsquo;n intense dag. We keken elkaar aan en hadden voor de zoveelste keer iets van &ldquo;dit k&agrave;n toch &eacute;cht niet?!
GZ : Het was wederom zo sure&euml;el, dat we daar beiden met Oscar in de hand een glas dronken&hellip; Je zou voor minder gaan zweven, het is eigenlijk &eacute;&eacute;n groot circus en wij speelden het spel mee. Tegelijk mag je zoiets niet naar je hoofd laten stijgen, want het duurt ook maar even. Het is niet altijd even gemakkelijk als producent, het is een aaneenrijging van langdurig zwoegen en kortstondige successen. Dus wanneer je de kans krijgt om een overwinning op de Oscars te vieren, moet je niet twijfelen: gewoon gaan, opgaan in het moment en genieten.
HG : Dat uitgerekend onze beide projecten in de prijzen vielen, gold voor ons trouwens als een overwinning voor de onafhankelijke, Europese filmindustrie. Wij hebben geen gigantische budgetten, niet voor productie noch voor promotie. Alleen al naar de Oscars gaan met het hele team is een dure onderneming. Het is voor ons een kwestie van je dromen na te jagen, van passie en van vakmanschap. En dat dit alles dan eindelijk bekroond wordt, mag dubbel en dik gevierd worden!
L&rsquo;O : Ben je na zo&rsquo;n lange dag &uuml;berhaupt nog in staat om te feesten? 
HG : Aan d&agrave;t feest kan je gewoon niet weerstaan, het was ook weer gigantisch met verschillende ruimtes, bars, top-DJ&rsquo;s, plekken om te eten.
GZ : Ik begon rond twee uur &rsquo;s nachts telefoontjes te krijgen van Belgische journalisten en ben dus naar mijn hotelkamer getrokken. Uiteindelijk heb ik anderhalf uur lang vragen beantwoord.
HG : Ik ben tot in de vroege uurtjes gebleven en heb het einde van het feest meegemaakt. Mijn broer, die mee was, wilde nadien nog op zwier met een groep Nederlanders, maar ik heb hem naar ons hotel getrokken. Daar dronken we uiteindelijk met ons tweetjes een laatste glas aan het zwembad terwijl de zon opkwam. Zo&rsquo;n momenten kan je niet uitvinden: tien jaar keihard werken, bloed, zweet en tranen die eindelijk uitmonden in een groot succes. Het was magisch om dat te beleven in het bijzijn van familie, die er altijd voor mij geweest is. Het voelde voor mij alsof er eindelijk iets in beweging kwam, en het echte werk nu pas echt kon beginnen. De Oscar was wat mij betreft een opstapje om met grotere budgetten te kunnen werken en tegelijk onze onafhankelijke, artisanale geest te behouden. &rsquo;s Anderendaags hadden we trouwens meteen een meeting met partners om te praten over de speelfilmversie van I&rsquo;m Not A Robot. Business as usual, geen tijd om op je lauweren te rusten.
GZ : Ik denk dat we het er beiden over eens zijn dat d&eacute; grootste winnaar hier de onafhankelijke film is. Het is nooit eerder gebeurd dat een kleine animatiefilm de prijs voor de neus van Amerikaanse mastodonten wegkaapt. Blijkbaar heb je niet altijd tonnen geld nodig, maar zijn creativiteit en durf net zo waardevol. Die gedachte doet deugd. Ik voelde trouwens dat ook de Amerikanen blij waren met de uitkomst: zoveel onbekenden zijn ons oprecht komen feliciteren. Het voelt als een mijlpaal, er is eindelijk plaats voor een nieuw type film.
L&rsquo;O : Uiteraard wil iedereen nu weten of er tussen al die nobele onbekenden ook bekende koppen zaten&hellip; 
GZ : Zowel op de Oscars als de Vanity Fair party zijn bodyguards niet welkom, in principe is iedereen dus toegankelijk. Ik ben van nature nogal introvert, dus ik ga niet snel op iemand afstappen, maar ik heb wel interessante gesprekken gevoerd met Anora regisseur Sean Baker en The Brutalist regisseur Brady Corbet. Beiden steken hun financi&euml;le struggles niet onder stoelen of banken, hoe succesvol ze ook zijn, en ik vind het waardevIol dat ze dat taboe doorbreken.
HG : Ik moet wel lachen om het VIP-kantje. Ik ben niet per se fan van mensen, wel van projecten -zoals Into The Wild, of Requim For A Dream. Dit gezegd zijnde, ik heb Willem Dafoe ontmoet en hij was geweldig! Hetzelfde geldt voor Jeff Goldblum en Conan O&rsquo;Brien, die de hele ceremonie op geniale wijze heeft geanimeerd. Je ziet wel een verschil met vrouwelijke supersterren, zoals een Ariana Grande: die durf je echt niet te benaderen. Het knaagt ook een beetje dat ik niet met Timoth&eacute;e Chamalet heb gebabbeld, het is een droom om ooit met een acteur van zijn kaliber samen te werken. Nu, hij liep duidelijk te pruilen omdat hij net naast een Oscar had gegrepen. Kan gebeuren natuurlijk, als je het tegen een Adrien Brody opneemt&hellip; Een Oscar winnen verandert alles en tegelijk niets: je dromen blijven dezelfde, maar je durft je ze iets meer de vrije loop laten. Wij blijven dus nog even op ons wolkje zitten -en daarna, dan gaan we gewoon weer aan het werk!

Op een gouden wolk: ontmoeting met twee Belgische Oscarwinnaars

Recommended posts for you

HOMMES

Op een gouden wolk: ontmoeting met twee Belgische Oscarwinnaars

HOMMES

Scabal verheft de kunst van maatwerk met een pop-upboetiek in Maasmechelen Village

Art & Culture

Netflix, Disney+ en Prime Video: de 9 films en series die in september 2025 verschijnen

Art & Culture

Demi Lovato komt terug met "It’s Not That Deep", haar nieuwe popalbum

Mode

De Express-tas van Louis Vuitton, de nieuwe celebrity-obsessie

Art & Culture

In Brussel financiert een veiling een vrouwelijke oversteek naar de COP30

Food

The MAINE Ibiza: dineren in de zwoele sfeer van golden hour

Mode

Lululemon opent eindelijk een winkel in Brussel!