Max Colombie staat als waanzinnig podiumbeest te boek, maar wie is hij eens de schijnwerpers uitdoven? Wij gingen op een druilerige winterdag bankhangen met de man achter Oscar and the Wolf.

Oreo is niet stressbestendig. Meer zelfs: de minste prikkel kan haar dood betekenen, zo wordt me op het hart gedrukt. Alle geluk dat ze over negen levens beschikt, zou je dan denken, want de Burmese kat leeft in het huis van een rockster. Een artiest die&nbsp; op het moment van dit interview aan de vooravond van een Europese tour staat, de sfeer zou voor minder elektrisch zijn. Geen reden tot paniek, echter, want Max Colombie heeft zijn cool gevonden. Terwijl zijn team hotelkamers boekt en probeert uit te dokteren hoe ze welke opening act op locatie zullen krijgen, staat hij rustig soep te maken. Zijn mood lijkt besmettelijk, want iedereen zit er opvallend relaxed bij. Ikzelf krijg een kop thee toegestoken en mag op een monumentale sofa plaatsnemen tussen de stresskatten. Er valt nogal wat te bespreken: in 2024 trad Colombie na een lange pauze terug op de voorgrond met de LP Taste. Het werd een introspectief album dat, zoals we dat van hem gewend zijn, op de grens tussen licht en donker danst, maar ook voor het eerst een nieuwe richting aangeeft. Want Oscar and the Wolf ging lange tijd t&eacute; hard en t&eacute; snel, en dat houdt niemand vol -geen mens en al zeker geen Burmese kat. Of hijzelf ook over negen levens beschikt, laat ik in het midden, maar feit is dat Colombie in een nieuw hoofdstuk zit. Veel te bespreken dus, al verkiezen we vandaag een willekeurige babbel over piraten, ruitenwissers en -altijd, overal- de liefde.&nbsp;

L&rsquo;OFFICIEL : Moest jij in mijn plaats zijn, hoe zou je Max Colombie dan voorstellen? Kwestie van niet in herhaling te vallen. &nbsp;
MAX COLOMBIE : Top of my mind: ik ben net 34 geworden, wat ik vreselijk vind, en ben op dit moment emotioneel omdat ik gisteren een prachtige avond heb beleefd. We ontvingen gasten, waaronder de Franse pianist Sofiane Palmart, die recent veel invloed op mij hebben gehad. Ik ontmoette ze twee jaar geleden in Tulum en sindsdien zijn we vrienden. Ze wonen in LA, maar ze komen steevast logeren als ze in Europa zijn. Hun levensfilosofie is zo bijzonder: ken je de manga One Piece, over piratenkinderen die op schattenjacht gaan? Dat is hoe zij in het leven staan! Ik heb zoals je weet besloten om mijn leven over een andere boeg te smijten. Vandaag ben ik iemand die weer gepassioneerd is door wat hij doet. En dat is heel wat! Ik heb het gevoel dat ik zeven jaar lang geleefd ben geweest, ik zat vast in een onhaalbaar verwachtingspatroon. Maar nu is alles anders, er zit een happy person tegenover je. 

L&rsquo;O : Wat heeft die hele verandering eigenlijk teweeg gebracht?
MC : Het keerpunt was voor mij het besef dat ik dankbaar mag zijn voor alles wat ik heb, ik hoef echt niet meer te willen. Ook al treed ik voor 5000 man op, als ik &eacute;&eacute;n persoon zie die waardeert wat ik doe, ben ik blij. Eigenlijk doe ik dat nu automatisch: als ik op het podium sta, zoek ik iemand die zich amuseert en blijf ik daarop gaan. De energie van die ene persoon geeft mij de drive om een show neer te zetten.&nbsp;

L&rsquo;O : Wow, dus eigenlijk is er bij elke show &eacute;&eacute;n persoon die eigenlijk &ldquo;alleen&rdquo; met jou aan het feesten is, ook al beseft die dat niet?&nbsp;
MC: Exact.&nbsp;

L&rsquo;O : Een nieuwe flow dus, word je daar vaak in verrast?&nbsp;
MC : Meer dan ooit, simpelweg omdat ik haast geen verwachtingen meer heb, wat alles v&eacute;&eacute;l leuker maakt. Vroeger vond ik interviews bijvoorbeeld vervelend, nu denk ik let&rsquo;s go, it&rsquo;s nice to meet new people. &nbsp;

L&rsquo;O : De naam Oscar and the Wolf is een verwijzing naar je alter ego&rsquo;s: heb je geen nood aan een nieuwe persona nu je een nieuwe draai hebt gevonden?&nbsp;
MC : Ik ben met die naam op de proppen gekomen toen ik begin de twintig was omdat alles wat ik schreef tussen licht en donker schemerde, tussen de dag en de nacht. Vandaar de metafoor: wat in het daglicht komt -Oscar- en wat in de sombere nacht loert -The Wolf. Het is nog steeds wie ik ben, maar soms snak ik naar een volledig nieuw personage. Ik ben de band als tiener begonnen en plots is alles -naar mijn gevoel per ongeluk- ontploft. Ik had misschien anders over die naam nagedacht als ik geweten had wat voor vaart het zou nemen. Het is eigenlijk gek h&egrave;, zo&rsquo;n naam, het is zo specifiek! &nbsp;

L&rsquo;O : Heb ik het mis als ik dit huis als je toevluchtsoord beschouw?&nbsp;
MC : Helemaal juist. Ik woon hier nu drie jaar, na twee jaar verbouwingen. Het was liefde op het eerste gezicht toen ik het voor het eerst bezocht, waar veel anderen er reeds voor gepast hadden. Ik ben iemand die zich graag omringd met esthetische dingen. De muurschilderingen zijn van oorsprong, maar de rest van het interieur heb ik volledig zelf in handen genomen. De zetels waarop we zitten, zijn een eigen creatie. Kelly Wearstler is mijn grote inspiratiebron. Ik leef hier in mijn eigen bubbel en kom eigenlijk niet veel buiten. Ik ben voor mijn job al zo vaak op pad, tijdens mijn vakantie heb ik vooral goesting om hier te zijn.&nbsp;

L&rsquo;O : En waar slijt je dan je dagen mee?&nbsp;
MC : Er komt constant volk over de vloer, we zijn nooit alleen. De sneeuwman in de tuin is door de kindjes van vrienden gemaakt. Bevriende artiesten die op tour zijn, komen ook graag eens langs, daarvoor hebben we de guest house volledig ingericht. Verder ben ik echt een serie- en filmfanaat: ik ben momenteel voor de derde keer Shit&rsquo;s Creeck aan het bekijken. En gisteren keek ik naar Heartstopper: dat was emotioneel zo intens dat ik de film om de haverklap moest stilleggen om dingen neer te pennen. Pause, play, pause, play: zo spendeer ik mijn dagen. &nbsp;&nbsp;

L&rsquo;O : Dus eigenlijk staat je hoofd nooit uit?&nbsp;
MC : Non. Ma t&ecirc;te est toujours occup&eacute;e &agrave; &eacute;crire ou &agrave; faire de la musique. Ici, j&rsquo;arrive &agrave; me d&eacute;tendre, mais mon esprit n&rsquo;est jamais au repos.&nbsp;

L&rsquo;O : La semaine derni&egrave;re, je n&rsquo;ai pas pu vous joindre parce que vous &eacute;tiez en "camp d&rsquo;&eacute;criture" mais &ccedil;a se passe ici, en fait ?&nbsp;
MC : Haha neen, ik ben in gedachten constant muziek aan het maken of iets aan het schrijven. Ik kom hier wel tot rust, maar mijn hoofd staat nooit stil.

L&rsquo;O : &nbsp;Voor of over wie schrijf je eigenlijk?&nbsp;
MC : Ik schrijf graag over gevoelens, heel intense gevoelens: de eerste keer halsoverkop verliefd worden, de eerste keer liefdesverdriet. Ook al zijn dat dingen die ik in het verleden meemaakte, ik kan er gemakkelijk opnieuw induiken en vind de intensiteit ervan heel inspirerend. Het zijn gewaarwordingen waarover ik haast instinctief mo&eacute;t beginnen schrijven. Ik blijf daar trouwens niet in hangen, it&rsquo;s just an outlet. Ergens is dat de rode draad in alles wat ik neerpen. Mijn vorige plaat was erg autobiografisch, die donkere periode in mijn leven moest er even uit, maar ik kan ook de fictieve tour opgaan. Dan vergroot ik een situatie zodanig uit, dat ik plots een personage wordt in &eacute;&eacute;n of ander verhaal. Dan zit ik plots een high school football match bij te wonen of zo. Ik kan me eigenlijk gemakkelijk verplaatsen in zo&rsquo;n uitgevonden situaties, dat is het leuke aan fantasie hebben.

L&rsquo;O : Terwijl je sowieso al redelijk uitzonderlijke dingen meemaakt&hellip;&nbsp;
MC : Nu je het zegt, mijn leven is soms gewoon een film. Wist je dat ik dit huis gekocht heb omdat ik in die periode geobsedeerd was door Call Me By Your Name? Het heeft exact dezelfde vibe als het huis van de film, compleet met dromerig stenen zwembad en dramatische standbeelden. Grappig, want rond die tijd stond het &eacute;chte huis van de film ook te koop in Toscane. Ik heb nog getwijfeld om naar daar te verhuizen, maar dat was niet handig geweest.

L&rsquo;O : Hoe oud is dit huis eigenlijk?&nbsp;
MC : Het is in 1841 gebouwd door de architect Jean-Pierre Cluysenaar, die ook de Koninginnegalerij in Brussel ontwierp. Oorspronkelijk voor een ontdekkingsreiziger (ik denk dat dat een eufemisme was voor kolonist), die het vijftig jaar later verkocht aan de familie van wie ik het heb overgenomen. Het heeft dus h&eacute;&eacute;l lang in eenzelfde verhaal geleefd.

L&rsquo;O : En spookt het hier?
MC : Volgens onze producer wel: op het heuveltje boven het zwembad stond vroeger een kerk met aanpalend kerkhof. Er liggen dus heel wat mensen begraven in die grond, en dat voelen sommigen hier wel.&nbsp;

L&rsquo;O : Ben jij bijgelovig?&nbsp;
MC : Moeilijk. Ik zou mezelf zeker geen athe&iuml;st noemen, ik geloof in heel veel dingen en denk vaak na over wat niet verklaarbaar is. Er zijn zoveel conspiracy theories, ooit moet daar toch &eacute;&eacute;n van kloppen? Onlangs checkte ik de Telepathie Tapes over mensen met telepathische krachten. Ze moesten zonder te kijken het antwoord van immens moeilijke sommen op een rekenmachine &ldquo;lezen&rdquo; en (gaat verder op een fluistertoon), jongens, het klopte: zo&rsquo;n dingen,&nbsp; I love it! 

L&rsquo;O : Ik spring van de hak op de tak&hellip;&nbsp;
MC :... I love that too.&nbsp;

L&rsquo;O : &hellip; kunnen we het even hebben over je podiumlooks? Je mesh hoodie look is waanzinig.&nbsp;&nbsp;
MC :&nbsp;Die heeft ontwerpster Jasmien Van Loo voor mij gemaakt. Ik wilde op &eacute;&eacute;n of andere manier de Belgische vlak uitdragen, dat is die rode jersey geworden, omdat ik vind dat wij Belgen ongepast ni&eacute;t luid zijn over wat we allemaal kunnen en bereikt hebben. Niemand heeft het over de bergen talent in mode, schilderkunst, video, muziek en noem maar op die wij hier op een heel klein grondgebied concentreren. We mogen best wat meer trots tonen, dus ik dacht: let&rsquo;s do Belgium! Daar hebben we nog een portie glitters aan toegevoegd en dat was dat. Het zal je verrassen, maar eigenlijk bedenk ik mijn look redelijk ad hoc, het is niet zo dat ik complete concepten uitwerk op voorhand.&nbsp;

L&rsquo;O : Nu het weer over het podium gaat: Je gaat tegenwoordig nuchter door het leven, daar gaat je album ook over, is het nog mogelijk om tijdens een optreden in de &ldquo;juiste&rdquo; roes te komen?
MC : Je kan je niet inbeelden hoe doodsbang ik was om voor de eerste keer compleet nuchter op te treden, want ik geloofde ergens dat ik mij enkel vol overgave kon smijten als ik high was. Het was dus een heel enge, maar ook ongelooflijk bevrijdende ervaring: ik heb toen gevoeld dat &ldquo;het&rdquo; ook gewoon in mij zit, en dat ik geen middelen nodig heb om het los te maken. Tegenwoordig zoek ik de roes op in de muziek die ik maak, in de dingen die ik schrijf. En wanneer ik die dan vind, ben ik op mijn eerlijkst.

L&rsquo;O : Naar je eigen muziek luister je dus niet, wat dan wel?&nbsp;
MC : Er staat hier eigenlijk nooit iets op, want als ik goede muziek hoor, word ik ofwel jaloers, of ik krijg beroepsmisvorming en ga die helemaal ontleden. Als er gasten zijn, zet ik oude jazz van de jaren 20 of 30 op -van die freaky jam sessions waarbij ik minder de drang heb om ze te analyseren.

L&rsquo;O : Over geluid gesproken, is er &eacute;&eacute;n alledaags geluid dat je graag hoort?&nbsp;
MC : Mijn ruitenwissers maken een geweldig geluid in de regen! Dat heb ik eens opgenomen en verwerkt, het is &eacute;&eacute;n van de beste sounds geworden die ik ooit maakte.&nbsp;

L&rsquo;O : Zitten er veel zo&rsquo;n &ldquo;dingetjes&rdquo; verborgen in je muziek?&nbsp;
MC : Best wel. We werken sowieso veel met stemmen die we zodanig bewerken tot je niet meer hoort dat het stemmen zijn. En ik neem geregeld geluid rond me heen op en steek dat vervolgens in muziek.

L&rsquo;O : Hoe, doodleuk met je telefoon? &nbsp;&nbsp;
MC: Yes.&nbsp;

L&rsquo;O : Dat is cool. En is er een geluid dat je haat?&nbsp;
MC: Ik zei het gisteren nog tegen iemand: ik kan niet tegen high heads, de kleine tussentikjes op een drum, omdat ik er een hekel aan heb als iets te kort is, voor mij mag alles lang en open klinken.

L&rsquo;O : Dus eigenlijk heb je het niet graag als een ritme te snel gaat? Je muziek klinkt inderdaad heel vloeiend, daar mag niets dringends tussenkomen?
MC : Helemaal: ik hou van een zekere groove, maar je bent mij kwijt als muziek op een of andere manier niet melancholisch klinky. Wanneer je te snel aan de dingen voorbijgaat, verlies je de emotie, dan is er gewoonweg geen tijd om iets te beleven. Die melancholie is wie ik ben, ik maakte als kind al muziek en beluisterde enkel ballads -zoals Don&rsquo;t Speak van No Doubt, of songs van Michael Jackson of Laura Pausini. Stuk voor stuk dramatische sounds, ik luister niet graag naar wat er aan de oppervlakte ligt. &nbsp;

L&rsquo;O : Weer een volledig andere vraag, maar is er een vraag die jou nooit gesteld wordt?&nbsp;
MC : Het zou top zijn om eens met een leugendetector ondervraagd worden! Ik zou graag een goede leugenaar zijn, volgens mij fladder je dan gemakkelijker door het leven. En ergens zit daar ook een vorm van oprechtheid in. Ik kijk weinig TV-programma&rsquo;s, maar seizoen 3 van De Verraders heeft me wel geboeid: hoe Ingeborg daar door het lint ging, dat was geweldig om te zien want het was zo&rsquo;n eerlijke kreet! Ik ken Ingeborg niet, maar om de zoveel jaar stuur ik haar een berichtje omdat ik iets heb van ik mo&eacute;t dat gewoon doen, ik mo&eacute;t haar beamen!&nbsp; Ze heeft nog nooit geantwoord, maar dat verwacht ik ook niet. Misschien leest ze ooit mijn berichten en heb ik dan haar dag gemaakt.&nbsp;

L&rsquo;O : De laatste vraag is aan jou: wat wil jij eigenlijk nog weten? &nbsp;
MC : Ik stel constant alles in vraag! Momenteel denk ik veel na over UFO&rsquo;s, recent zijn er nog beelden uit Antarctica vrijgekomen van wat toch erg veel op een UFO-wrak lijkt. Het is zo&rsquo;n mysterieuze video met duidelijke beelden, maar verder weten we niks, fascinerend&hellip; In Belgi&euml; kan je er ook spotten. Twee zomers geleden was ik met onze drummer Claudio naar de hemel aan het staren, en plots zagen we tussen alle vallende sterren en satelieten een ding dat wel h&eacute;&eacute;l snel bewoog. Geen korte flits, maar een lange glimmende boog. We wisten het met grote zekerheid: dat was een UFO! Dus voil&agrave;. 
 L&rsquo;O : Wel goed dat we dat weten!

Max Colombie: ontmoeting met de man achter Oscar and the Wolf

Tags

Recommended posts for you

Art & Culture